پای درس استاد "آیت الله جوادی"

باید بگوییم عاشورا روز تجدید حیات ماست. در این روز مى‏خواهیم در کوثر حسینى شستشو کنیم، تجدید حیات کنیم، روح خودمان را شستشو بدهیم، خودمان را زنده کنیم، از نو مبادى و مبانى اسلام را بیاموزیم، روح اسلام را از نو به خودمان تزریق کنیم. ما نمى‏خواهیم حس امر به معروف و نهى از منکر، احساس شهادت، احساس جهاد، احساس فداکارى در راه حق، در ما فراموش بشود؛ نمى خواهیم روح فداکارى در راه حق در ما بمیرد.

این فلسفه عاشوراست، نه گناه کردن و بعد به نام حسین بن على بخشیده شدن! گناه کنیم، بعد در مجلسى شرکت کنیم و بگوییم خوب دیگر گناهانمان بخشیده شد. گناه آن وقت بخشیده مى‏شود که روح ما پیوندى با روح حسین بن على بخورد؛ اگر پیوند بخورد، گناهان ما قطعاً بخشیده مى‏شود ولى علامت بخشیده شدنش این است که دومرتبه دیگر دنبال آن گناه نمى‏رویم. اما اینکه از مجلس حسین بن على بیرون برویم و دومرتبه دنبال آن گناهان برویم، نشانه این است که روح ما با روح حسین بن‏ على پیوند نخورده است‏.

مجموعه ‏آثار استاد شهید مطهرى، ج‏17، ص: 189